--- Γράφει η Αννίτα Φασιανού για το www.stasinews.gr ---
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που περιμένουν έναν ολόκληρο χρόνο για για να κάνουν ένα ταξίδι. Ψάχνουν τα πάντα για τον προορισμό τους, πού θα φάνε, πού θα μείνουν, τι θα κάνουν. Μέγιστος προγραμματισμός, αλλά πραγματικά αξίζει τον κόπο.
Συχνά οι άνθρωποι ποθούν μια πιο περιπετειώδη ταξιδιωτική εμπειρία, όπως το να μείνουν έναν ολόκληρο χρόνο σε κάποια άλλη ήπειρο όπως η Αφρική κάνοντας σαφάρι. Για άλλους το να ταξιδεύουν είναι ένα ονειρεμένο σχέδιο το οποίο μπαίνει σε εφαρμογή όταν θα πάρουν ένα σκάφος με τη σύνταξή τους ή όταν θα καταλήξουν σε ένα αυτοκινούμενο RV να γυρίζουν αχανείς εκτάσεις. Άλλοι πάλι απλά παίρνουν το σακίδιο πλάτης και ξεκινούν για να εξερευνήσουν τον κόσμο ή κάνουν την περιπέτεια ακόμη πιο ρομαντική χρησιμοποιώντας το τρένο.
Τα ταξίδια είναι αγάπη, είναι πάθος. Περισσότερο μάλιστα όταν κάποιος καταφέρει να συνδυάσει τη δουλειά του με επαγγέλματα όπως το να διδάξεις κάποια γλώσσα σε εξωτικές χώρες, το να έχεις επαγγελματικά meetings σε Κίνα και Ιαπωνία ενώ δουλεύεις σε κάποια επιχείρηση. Ακόμη και το να κάνεις εθελοντισμό σε κάποια μη κερδοσκοπική οργάνωση ή ως ακτιβιστής που τρέχει από χώρα σε χώρα για να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ξεκινήσεις τα ταξίδια: να βάλεις τον εαυτό σου να περάσει από διάφορες δοκιμασίες, να μάθεις καλύτερα ποιος είσαι στην πραγματικότητα, να μάθεις μια νέα γλώσσα, να ζήσεις την εμπειρία μιας διαφορετικής κουλτούρας, απλά για να διασκεδάσεις, να δεις νέα πράγματα ή ακόμη και να δοκιμάσεις μια διαφορετική κουζίνα με ιδιαίτερες γεύσεις.
Ίσως απλά να έχει να κάνει με το DNA μας. Λένε μάλιστα πως η περιπλάνηση και η ανάγκη κάποιου να ταξιδέψει είναι θέμα γονιδίου. Αναφερόμαστε φυσικά στο γονίδιο της περιπλάνησης, το Wanderlust Gene. Με βάση αυτή τη θεωρία, η περιπέτεια και η φυγή εξαρτώνται από εγκεφαλικές λειτουργίες, κάτι που σημαίνει πως κάποιοι άνθρωποι είναι απλά γεννημένοι για να ταξιδεύουν…
Μιλώντας για ταξίδια, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα sites στον κυβερνοχώρο από όπου μπορείτε να πάρετε πληροφορίες για τα ταξίδια σας είναι το Travelstories. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ταξιδιωτική κοινότητα-φόρουμ στο ελληνικό διαδίκτυο, όπου μια μεγάλη παρέα ανθρώπων που αγαπούν τα ταξίδια μοιράζονται τις προσωπικές Ταξιδιωτικές Ιστορίες τους και ανταλλάσουν πληροφορίες για μελλοντικούς προορισμούς.
[caption id="attachment_21351" align="alignright" width="300"]
Δευκαλίων Καλογρίδης[/caption]
Με αφορμή τη συμπλήρωση 10 ετών λειτουργίας του www.travelstories.gr, το Sτάση News επικοινώνησε με τον εμπνευστή του Travelstories, τον Δευκαλίωνα Καλογρίδη. Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που μας παραχώρησε:
Φέτος το Travelstories έγινε 10 ετών. Μια ιδέα για την οποία θα είσαι σίγουρα περήφανος… Πες μας λίγα λόγια για αυτό, Δευκαλίωνα. Τι σημαίνει το Travelstories για εσένα;
Δ.Κ.: Σημαίνει τόσο πολλά που δεν θυμάμαι πώς ήταν η ζωή μου πριν από αυτό, όπως έγραψα και στη φετινή ανασκόπηση. Τα 10 χρόνια είναι σημαντικά, αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχει εξελιχθεί σε χώρο έκφρασης των Ελλήνων ταξιδιωτών και φιλοξενεί πια ταξιδιωτικές ιστορίες και πληροφορίες από όλα τα μέρη του κόσμου. Έχει την τύχη να αποτελεί διαδικτυακό «σπίτι» τόσο για φανατικούς ταξιδιώτες που ταξιδεύουν με κάθε ευκαιρία και στους πιο απίθανους προορισμούς όσο και για ανθρώπους που τώρα ξεκινούν τα πρώτα τους ταξιδιωτικά βήματα.
Η ιδέα πώς ξεκίνησε; Δε μπορούμε παρά να υποθέσουμε πως θα είχε σχέση με την αγάπη σου για τα ταξίδια. Είναι αυτό που θα λέγαμε one man show; Οι εμπειρίες ζωής είναι πράγματι ό,τι καλύτερο μπορεί να μοιραστεί κανείς. Κάτι που σίγουρα αξίζει να διαβάσουμε ακόμη κι αν δεν κάνουμε ποτέ οι ίδιοι το ταξίδι…
Δ.Κ.: Το πέτυχες κατά το ήμισυ :) Η ιδέα ξεκίνησε από την αγάπη μου για τα ταξίδια και την τεχνολογία. Όταν έψαχνα το 2005 να βρω ελληνικές κοινότητες να μιλήσω για ταξίδια, απλά δεν υπήρχαν. Οπότε το είδα ως ευκαιρία να ασχοληθώ ως χόμπι και να φτιάξω μια δική μου. Τότε το είδα περισσότερο ως πείραμα και διαδικασία εκμάθησης για μένα, δεν μου περνούσε από το μυαλό ότι μπορεί να εξελιχθεί σε πραγματικό project με εξέλιξη και μέλλον.
One man show σίγουρα δεν είναι – ίσως ήταν στην αρχή που πειραματιζόμουν. Στη συνέχεια είχα την μεγάλη τύχη να αποκτήσει πιστό κοινό, ανθρώπους που απλόχερα μοιράστηκαν τις ταξιδιωτικές ιστορίες τους, και στους οποίους οφείλεται η εξέλιξή του σε αυτό που είναι σήμερα. Εγώ το συντηρώ τεχνικά, αλλά η πραγματική αξία δημιουργείται από αυτό που προσφέρουν τα μέλη.
Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις στο εξωτερικό; Φτάνοντας στο σήμερα, τόσα χρόνια μετά, πώς αξιολογείς αυτή την επιλογή για εσένα και την οικογένειά σου; Μια συμβουλή σε όσους θέλουν να κυνηγήσουν μια καλύτερη τύχη εκτός συνόρων;
Δ.Κ.: Ήταν πολύ περίεργο από μια άποψη. Έκανα ένα ταξίδι ως φοιτητής στις ΗΠΑ το οποίο κυριολεκτικά άλλαξε τη ζωή μου, γιατί τροποποίησε την τότε άποψή μου για τον κόσμο, και από τότε είχα πάντα στο μυαλό μου να προσπαθήσω να ζήσω στο εξωτερικό κάποια στιγμή. Το έψαξα πολύ για 2-3 χρόνια και τελικά μου προέκυψε όταν... σταμάτησα να το ψάχνω.
Έχοντας 3,5 χρόνια τώρα μακριά από την Ελλάδα, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το δρόμο που διαλέξαμε. Ζούμε σε μια χώρα πολύ προοδευτική με μια κουλτούρα που αντιμετωπίζει το διαφορετικό ως κάτι ευπρόσδεκτο. Είμαστε βεβαίως πολύ μακριά από τους φίλους και τις οικογένειές μας, αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας περιστρέφεται γύρω από τα παιδιά μας πλέον έτσι κι αλλιώς. Η εμπειρία του να τα μεγαλώνουμε σε ένα μέρος που έχει τόσο διαφορετική κουλτούρα και τους δίνει τόσες πολλές ευκαιρίες είναι πραγματικά μοναδική και δεν θα την άλλαζα με τίποτα.
Έχουν επικοινωνήσει μαζί μου από τότε που έφυγα πάρα πολλοί Έλληνες που θέλουν να έρθουν στην Αυστραλία, και πάντα ξεκινάω αυτές τις συζητήσεις από την ανάγκη για καλή έρευνα: όσοι ενδιαφέρονται να κάνουν ένα τέτοιο βήμα πρέπει να κάνουν πολύ καλή προετοιμασία, να μάθουν όσο περισσότερα πράγματα για το μέρος που θέλουν να πάνε, και –κυρίως– να φροντίσουν να μιλήσουν με κόσμο που βρίσκεται ή έχει περάσει παρόμοιες καταστάσεις, καθώς δεν μεταναστεύουν όλοι για τους ίδιους λόγους ούτε με τον ίδιο τρόπο και συνθήκες. Έχει αναπτυχθεί μια τεράστια βιομηχανία εκμετάλλευσης των ανθρώπων που θέλουν να μεταναστεύσουν και γι’ αυτό θα πρέπει όλοι να είναι πολύ προσεκτικοί και να κινούνται μόνο μέσω επίσημων κυβερνητικών οργανισμών και πιστοποιημένων πρακτόρων μετανάστευσης.
Η σχέση σου με το διαδίκτυο και την πληροφορική ποια είναι; Σπουδές; Πόσο εύκολο είναι να διατηρήσει κάποιος μια οnline επιχείρηση όπως το Travelstories και πάνω σε ποιο αντικείμενο προσανατολίζεται η full time δουλειά σου;
Δ.Κ.: Είχα το μικρόβιο από πολύ μικρός. Απέκτησα τον πρώτο μου υπολογιστή –έναν ZX spectrum για όσους θυμούνται!– όταν έδειξα μάλλον υπερβάλλοντα ζήλο σε κάποια έκθεση και ο πατέρας μου δεν είπε όχι, κάτι που με έβαλε στον κόσμο της τεχνολογίας. Έχω σπουδάσει τοπογράφος, αλλά ακόμα και εκεί με τράβηξε το τεχνολογικό κομμάτι και η full time δουλειά μου εδώ και 15 χρόνια είναι σε γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών. Πολλές φορές βεβαίως ωράριο full time δουλειάς έχει απαιτήσει και το Travelstories.
Η διαχείριση μιας online κοινότητας είναι πάρα πολύ δύσκολη, καθώς απαιτεί ενασχόληση σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα –χρειάζεται τεχνική υποστήριξη σε επίπεδο server, πλατφόρμας, βάσης δεδομένων, προσεκτικό προγραμματισμό και πλάνο για την εξέλιξη τόσο την τεχνολογική όσο και από πλευράς περιεχομένου, ενώ ένα από τα πιο σημαντικά σημεία είναι η διαχείριση της ίδιας της κοινότητας. Έχοντας έναν δημόσιο χώρο που ουσιαστικά αποτελεί ελεύθερο βήμα για χιλιάδες ανθρώπους, είναι πολύ δύσκολη η διατήρηση ισορροπιών μεταξύ των κανονισμών που εξασφαλίζουν ένα επίπεδο διαλόγου και της μη καταπίεσης των προσωπικοτήτων των μελών στα γραπτά τους.
Πλέον ζεις «Down Under» που λένε και οι φίλοι μας οι Αυστραλοί. Πώς είναι η ζωή εκεί; Υπάρχουν εκτενή αφιερώματα στο Travelstories από ό,τι έχουμε δει. Η ελληνική κοινότητα θυμίζει κάτι από την πατρίδα και πόσο εύκολη είναι η προσαρμογή;
Δ.Κ.: Η ζωή στο down under δεν είναι καθόλου ανάποδη, αντιθέτως είναι πολύ φυσιολογική, κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι ανάποδα ήταν εκεί μου ήμουν πριν. Εμείς περνάμε πολύ καλά, το μέρος είναι υπέροχο για να μεγαλώσει κάποιος οικογένεια, και το μεγαλύτερο κέρδος είναι ότι έχει επιστρέψει η καθημερινή μας όρεξη για ζωή και όνειρα που στην Ελλάδα είχε αντικατασταθεί από απραξία και στωικότητα για το μέλλον. Η ελληνική κοινότητα μάλλον θυμίζει κάτι από την Ελλάδα του 1950, με πολύ σφιχτές σχέσεις και μικρή έκθεση στην τοπική κουλτούρα, και γι’ αυτό και δεν έχουμε πολλές σχέσεις. Όσον αφορά στην προσαρμογή ήταν δύσκολη, στην αρχή κυρίως, γιατί ήρθαμε χωρίς να έχουμε κανέναν εδώ, αλλά βρήκαμε το δρόμο μας γρήγορα και τώρα αισθανόμαστε τη Μελβούρνη σπίτι μας.
Αλήθεια, έχεις συμπληρώσει το bucket list σου; Πες μας 5 προορισμούς τους οποίους έχεις βάλει σκοπό να επισκεφτείς και γιατί…
Δ.Κ.: Χωρίς ανάσα: Νέα Ζηλανδία, Ανταρκτική, Δυτικός Καναδάς, για τα τοπία τους, Κωνσταντινούπολη γιατί ντρέπομαι που δεν την έχω επισκεφθεί ακόμα (υποθέτω θα ακούσω ουκ ολίγα τώρα στο Travelstories...), και Παλάου γιατί διάβασα πρόσφατα μια ταξιδιωτική ιστορία γι’ αυτό στο Travelstories και οι περιγραφές ήταν εκπληκτικές.
Έχεις κάνει πραγματικούς φίλους μέσα από την κοινότητα του Travelstories; Μέσα από τον υπολογιστή μας ή το smartphone μας μπορούμε πλέον να διαβάσουμε για κάθε μέρος του πλανήτη… Πόσο σημαντικό είναι τελικά το να μην υπάρχουν σύνορα;
Δ.Κ.: Λίγους αλλά καλούς και είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτό. Είναι εντυπωσιακό το πόσο μια online κοινότητα μπορεί να επεκταθεί και σε σχέσεις στην πραγματική ζωή. Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος έχει γίνει μικρότερος τα τελευταία χρόνια, τόσο λόγω των χαμηλότερων τιμών στα αεροπορικά εισιτήρια όσο και λόγω της τεχνολογίας. Αυτό έχει πάρα πολλά καλά αλλά έχει και ένα «ρομαντικό» κακό, ότι γεμίζουμε πανεύκολα με εικόνες και «μπουκώνουμε» πολύ γρήγορα –όπως λέει και ο τραγουδιστής Κώστας Χατζής για το θέμα: «χόρτασα τόσο που λαχτάρησα την πείνα».
Διαβάζοντας τις ιστορίες σου στο Travelstories, διακρίνουμε μια ιδιαίτερη λατρεία για το τένις. Έχεις δει από κοντά τις σημαντικότερες προσωπικότητες αυτού του σπορ. Ποιον ξεχωρίζεις; Έχεις άλλα χόμπι πέρα από αυτό;
Δ.Κ.: Η αλήθεια είναι ότι το μπάσκετ είναι το άθλημα που αγαπώ περισσότερο, αλλά καθότι δεν είμαι στις ΗΠΑ ώστε να γυροφέρνω τα γήπεδα του NBA, έχω βολευτεί μια χαρά με το τένις που στην Αυστραλία και κυρίως στη Μελβούρνη είναι κάτι σαν θρησκεία. Πηγαίνουμε στο Australian Open κάθε χρόνο και το λατρεύουμε. Ο αθλητής που ξεχωρίζω είναι ο Νόβακ Τζόκοβιτς, όχι μόνο για τις επιτυχίες του, αλλά –κυρίως– για το ότι είναι ένας άνθρωπος πολύ προσιτός που ποτέ δεν έχει δώσει δείγματα αλαζονείας και γενικά παρουσιάζεται πολύ προσγειωμένος. Για μένα σημασία δεν έχει πόσο επιτυχημένος είναι κάποιος, αλλά το πώς συμπεριφέρεται όταν φτάσει σε αυτό το σημείο.
Χόμπι έχω πιο πολλά απ’ όσα μπορώ να βολέψω στον ελάχιστο χρόνο μου. Φτιάχνω sites με κάθε ευκαιρία, είτε δικά μου είτε για φίλους και πελάτες. Κυρίως όμως αγαπώ το διάβασμα, έχω πάρα πολλά βιβλία και κόμικ, τα περισσότερα από τα οποία δυστυχώς ξέμειναν στην Ελλάδα.
Μετά τα 10 χρόνια Travelstories τι έχει σειρά; Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Δ.Κ.: Ένα Travelstories στα αγγλικά που θα απευθύνεται σε παγκόσμιο κοινό; Ένα comicbook e-shop; Ένα φωτογραφικό community; Ποιος ξέρει.
Ίσως όλα τα παραπάνω ;)
Το Sτάση News σε ευχαριστεί πολύ για τη συνέντευξη, Δευκαλίωνα, και εύχεται καλή επιτυχία στα επόμενα βήματά σου!
Δ.Κ.: Εγώ ευχαριστώ, καλή επιτυχία στο site σας.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που περιμένουν έναν ολόκληρο χρόνο για για να κάνουν ένα ταξίδι. Ψάχνουν τα πάντα για τον προορισμό τους, πού θα φάνε, πού θα μείνουν, τι θα κάνουν. Μέγιστος προγραμματισμός, αλλά πραγματικά αξίζει τον κόπο.
Συχνά οι άνθρωποι ποθούν μια πιο περιπετειώδη ταξιδιωτική εμπειρία, όπως το να μείνουν έναν ολόκληρο χρόνο σε κάποια άλλη ήπειρο όπως η Αφρική κάνοντας σαφάρι. Για άλλους το να ταξιδεύουν είναι ένα ονειρεμένο σχέδιο το οποίο μπαίνει σε εφαρμογή όταν θα πάρουν ένα σκάφος με τη σύνταξή τους ή όταν θα καταλήξουν σε ένα αυτοκινούμενο RV να γυρίζουν αχανείς εκτάσεις. Άλλοι πάλι απλά παίρνουν το σακίδιο πλάτης και ξεκινούν για να εξερευνήσουν τον κόσμο ή κάνουν την περιπέτεια ακόμη πιο ρομαντική χρησιμοποιώντας το τρένο.
Τα ταξίδια είναι αγάπη, είναι πάθος. Περισσότερο μάλιστα όταν κάποιος καταφέρει να συνδυάσει τη δουλειά του με επαγγέλματα όπως το να διδάξεις κάποια γλώσσα σε εξωτικές χώρες, το να έχεις επαγγελματικά meetings σε Κίνα και Ιαπωνία ενώ δουλεύεις σε κάποια επιχείρηση. Ακόμη και το να κάνεις εθελοντισμό σε κάποια μη κερδοσκοπική οργάνωση ή ως ακτιβιστής που τρέχει από χώρα σε χώρα για να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ξεκινήσεις τα ταξίδια: να βάλεις τον εαυτό σου να περάσει από διάφορες δοκιμασίες, να μάθεις καλύτερα ποιος είσαι στην πραγματικότητα, να μάθεις μια νέα γλώσσα, να ζήσεις την εμπειρία μιας διαφορετικής κουλτούρας, απλά για να διασκεδάσεις, να δεις νέα πράγματα ή ακόμη και να δοκιμάσεις μια διαφορετική κουζίνα με ιδιαίτερες γεύσεις.
Ίσως απλά να έχει να κάνει με το DNA μας. Λένε μάλιστα πως η περιπλάνηση και η ανάγκη κάποιου να ταξιδέψει είναι θέμα γονιδίου. Αναφερόμαστε φυσικά στο γονίδιο της περιπλάνησης, το Wanderlust Gene. Με βάση αυτή τη θεωρία, η περιπέτεια και η φυγή εξαρτώνται από εγκεφαλικές λειτουργίες, κάτι που σημαίνει πως κάποιοι άνθρωποι είναι απλά γεννημένοι για να ταξιδεύουν…
Μιλώντας για ταξίδια, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα sites στον κυβερνοχώρο από όπου μπορείτε να πάρετε πληροφορίες για τα ταξίδια σας είναι το Travelstories. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ταξιδιωτική κοινότητα-φόρουμ στο ελληνικό διαδίκτυο, όπου μια μεγάλη παρέα ανθρώπων που αγαπούν τα ταξίδια μοιράζονται τις προσωπικές Ταξιδιωτικές Ιστορίες τους και ανταλλάσουν πληροφορίες για μελλοντικούς προορισμούς.
[caption id="attachment_21351" align="alignright" width="300"]
Δευκαλίων Καλογρίδης[/caption]Με αφορμή τη συμπλήρωση 10 ετών λειτουργίας του www.travelstories.gr, το Sτάση News επικοινώνησε με τον εμπνευστή του Travelstories, τον Δευκαλίωνα Καλογρίδη. Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που μας παραχώρησε:
Φέτος το Travelstories έγινε 10 ετών. Μια ιδέα για την οποία θα είσαι σίγουρα περήφανος… Πες μας λίγα λόγια για αυτό, Δευκαλίωνα. Τι σημαίνει το Travelstories για εσένα;
Δ.Κ.: Σημαίνει τόσο πολλά που δεν θυμάμαι πώς ήταν η ζωή μου πριν από αυτό, όπως έγραψα και στη φετινή ανασκόπηση. Τα 10 χρόνια είναι σημαντικά, αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχει εξελιχθεί σε χώρο έκφρασης των Ελλήνων ταξιδιωτών και φιλοξενεί πια ταξιδιωτικές ιστορίες και πληροφορίες από όλα τα μέρη του κόσμου. Έχει την τύχη να αποτελεί διαδικτυακό «σπίτι» τόσο για φανατικούς ταξιδιώτες που ταξιδεύουν με κάθε ευκαιρία και στους πιο απίθανους προορισμούς όσο και για ανθρώπους που τώρα ξεκινούν τα πρώτα τους ταξιδιωτικά βήματα.
Η ιδέα πώς ξεκίνησε; Δε μπορούμε παρά να υποθέσουμε πως θα είχε σχέση με την αγάπη σου για τα ταξίδια. Είναι αυτό που θα λέγαμε one man show; Οι εμπειρίες ζωής είναι πράγματι ό,τι καλύτερο μπορεί να μοιραστεί κανείς. Κάτι που σίγουρα αξίζει να διαβάσουμε ακόμη κι αν δεν κάνουμε ποτέ οι ίδιοι το ταξίδι…
Δ.Κ.: Το πέτυχες κατά το ήμισυ :) Η ιδέα ξεκίνησε από την αγάπη μου για τα ταξίδια και την τεχνολογία. Όταν έψαχνα το 2005 να βρω ελληνικές κοινότητες να μιλήσω για ταξίδια, απλά δεν υπήρχαν. Οπότε το είδα ως ευκαιρία να ασχοληθώ ως χόμπι και να φτιάξω μια δική μου. Τότε το είδα περισσότερο ως πείραμα και διαδικασία εκμάθησης για μένα, δεν μου περνούσε από το μυαλό ότι μπορεί να εξελιχθεί σε πραγματικό project με εξέλιξη και μέλλον.
One man show σίγουρα δεν είναι – ίσως ήταν στην αρχή που πειραματιζόμουν. Στη συνέχεια είχα την μεγάλη τύχη να αποκτήσει πιστό κοινό, ανθρώπους που απλόχερα μοιράστηκαν τις ταξιδιωτικές ιστορίες τους, και στους οποίους οφείλεται η εξέλιξή του σε αυτό που είναι σήμερα. Εγώ το συντηρώ τεχνικά, αλλά η πραγματική αξία δημιουργείται από αυτό που προσφέρουν τα μέλη.
Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις στο εξωτερικό; Φτάνοντας στο σήμερα, τόσα χρόνια μετά, πώς αξιολογείς αυτή την επιλογή για εσένα και την οικογένειά σου; Μια συμβουλή σε όσους θέλουν να κυνηγήσουν μια καλύτερη τύχη εκτός συνόρων;
Δ.Κ.: Ήταν πολύ περίεργο από μια άποψη. Έκανα ένα ταξίδι ως φοιτητής στις ΗΠΑ το οποίο κυριολεκτικά άλλαξε τη ζωή μου, γιατί τροποποίησε την τότε άποψή μου για τον κόσμο, και από τότε είχα πάντα στο μυαλό μου να προσπαθήσω να ζήσω στο εξωτερικό κάποια στιγμή. Το έψαξα πολύ για 2-3 χρόνια και τελικά μου προέκυψε όταν... σταμάτησα να το ψάχνω.
Έχοντας 3,5 χρόνια τώρα μακριά από την Ελλάδα, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το δρόμο που διαλέξαμε. Ζούμε σε μια χώρα πολύ προοδευτική με μια κουλτούρα που αντιμετωπίζει το διαφορετικό ως κάτι ευπρόσδεκτο. Είμαστε βεβαίως πολύ μακριά από τους φίλους και τις οικογένειές μας, αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας περιστρέφεται γύρω από τα παιδιά μας πλέον έτσι κι αλλιώς. Η εμπειρία του να τα μεγαλώνουμε σε ένα μέρος που έχει τόσο διαφορετική κουλτούρα και τους δίνει τόσες πολλές ευκαιρίες είναι πραγματικά μοναδική και δεν θα την άλλαζα με τίποτα.
Έχουν επικοινωνήσει μαζί μου από τότε που έφυγα πάρα πολλοί Έλληνες που θέλουν να έρθουν στην Αυστραλία, και πάντα ξεκινάω αυτές τις συζητήσεις από την ανάγκη για καλή έρευνα: όσοι ενδιαφέρονται να κάνουν ένα τέτοιο βήμα πρέπει να κάνουν πολύ καλή προετοιμασία, να μάθουν όσο περισσότερα πράγματα για το μέρος που θέλουν να πάνε, και –κυρίως– να φροντίσουν να μιλήσουν με κόσμο που βρίσκεται ή έχει περάσει παρόμοιες καταστάσεις, καθώς δεν μεταναστεύουν όλοι για τους ίδιους λόγους ούτε με τον ίδιο τρόπο και συνθήκες. Έχει αναπτυχθεί μια τεράστια βιομηχανία εκμετάλλευσης των ανθρώπων που θέλουν να μεταναστεύσουν και γι’ αυτό θα πρέπει όλοι να είναι πολύ προσεκτικοί και να κινούνται μόνο μέσω επίσημων κυβερνητικών οργανισμών και πιστοποιημένων πρακτόρων μετανάστευσης.
Η σχέση σου με το διαδίκτυο και την πληροφορική ποια είναι; Σπουδές; Πόσο εύκολο είναι να διατηρήσει κάποιος μια οnline επιχείρηση όπως το Travelstories και πάνω σε ποιο αντικείμενο προσανατολίζεται η full time δουλειά σου;
Δ.Κ.: Είχα το μικρόβιο από πολύ μικρός. Απέκτησα τον πρώτο μου υπολογιστή –έναν ZX spectrum για όσους θυμούνται!– όταν έδειξα μάλλον υπερβάλλοντα ζήλο σε κάποια έκθεση και ο πατέρας μου δεν είπε όχι, κάτι που με έβαλε στον κόσμο της τεχνολογίας. Έχω σπουδάσει τοπογράφος, αλλά ακόμα και εκεί με τράβηξε το τεχνολογικό κομμάτι και η full time δουλειά μου εδώ και 15 χρόνια είναι σε γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών. Πολλές φορές βεβαίως ωράριο full time δουλειάς έχει απαιτήσει και το Travelstories.
Η διαχείριση μιας online κοινότητας είναι πάρα πολύ δύσκολη, καθώς απαιτεί ενασχόληση σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα –χρειάζεται τεχνική υποστήριξη σε επίπεδο server, πλατφόρμας, βάσης δεδομένων, προσεκτικό προγραμματισμό και πλάνο για την εξέλιξη τόσο την τεχνολογική όσο και από πλευράς περιεχομένου, ενώ ένα από τα πιο σημαντικά σημεία είναι η διαχείριση της ίδιας της κοινότητας. Έχοντας έναν δημόσιο χώρο που ουσιαστικά αποτελεί ελεύθερο βήμα για χιλιάδες ανθρώπους, είναι πολύ δύσκολη η διατήρηση ισορροπιών μεταξύ των κανονισμών που εξασφαλίζουν ένα επίπεδο διαλόγου και της μη καταπίεσης των προσωπικοτήτων των μελών στα γραπτά τους.
Πλέον ζεις «Down Under» που λένε και οι φίλοι μας οι Αυστραλοί. Πώς είναι η ζωή εκεί; Υπάρχουν εκτενή αφιερώματα στο Travelstories από ό,τι έχουμε δει. Η ελληνική κοινότητα θυμίζει κάτι από την πατρίδα και πόσο εύκολη είναι η προσαρμογή;
Δ.Κ.: Η ζωή στο down under δεν είναι καθόλου ανάποδη, αντιθέτως είναι πολύ φυσιολογική, κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι ανάποδα ήταν εκεί μου ήμουν πριν. Εμείς περνάμε πολύ καλά, το μέρος είναι υπέροχο για να μεγαλώσει κάποιος οικογένεια, και το μεγαλύτερο κέρδος είναι ότι έχει επιστρέψει η καθημερινή μας όρεξη για ζωή και όνειρα που στην Ελλάδα είχε αντικατασταθεί από απραξία και στωικότητα για το μέλλον. Η ελληνική κοινότητα μάλλον θυμίζει κάτι από την Ελλάδα του 1950, με πολύ σφιχτές σχέσεις και μικρή έκθεση στην τοπική κουλτούρα, και γι’ αυτό και δεν έχουμε πολλές σχέσεις. Όσον αφορά στην προσαρμογή ήταν δύσκολη, στην αρχή κυρίως, γιατί ήρθαμε χωρίς να έχουμε κανέναν εδώ, αλλά βρήκαμε το δρόμο μας γρήγορα και τώρα αισθανόμαστε τη Μελβούρνη σπίτι μας.
Αλήθεια, έχεις συμπληρώσει το bucket list σου; Πες μας 5 προορισμούς τους οποίους έχεις βάλει σκοπό να επισκεφτείς και γιατί…
Δ.Κ.: Χωρίς ανάσα: Νέα Ζηλανδία, Ανταρκτική, Δυτικός Καναδάς, για τα τοπία τους, Κωνσταντινούπολη γιατί ντρέπομαι που δεν την έχω επισκεφθεί ακόμα (υποθέτω θα ακούσω ουκ ολίγα τώρα στο Travelstories...), και Παλάου γιατί διάβασα πρόσφατα μια ταξιδιωτική ιστορία γι’ αυτό στο Travelstories και οι περιγραφές ήταν εκπληκτικές.
Έχεις κάνει πραγματικούς φίλους μέσα από την κοινότητα του Travelstories; Μέσα από τον υπολογιστή μας ή το smartphone μας μπορούμε πλέον να διαβάσουμε για κάθε μέρος του πλανήτη… Πόσο σημαντικό είναι τελικά το να μην υπάρχουν σύνορα;
Δ.Κ.: Λίγους αλλά καλούς και είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτό. Είναι εντυπωσιακό το πόσο μια online κοινότητα μπορεί να επεκταθεί και σε σχέσεις στην πραγματική ζωή. Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος έχει γίνει μικρότερος τα τελευταία χρόνια, τόσο λόγω των χαμηλότερων τιμών στα αεροπορικά εισιτήρια όσο και λόγω της τεχνολογίας. Αυτό έχει πάρα πολλά καλά αλλά έχει και ένα «ρομαντικό» κακό, ότι γεμίζουμε πανεύκολα με εικόνες και «μπουκώνουμε» πολύ γρήγορα –όπως λέει και ο τραγουδιστής Κώστας Χατζής για το θέμα: «χόρτασα τόσο που λαχτάρησα την πείνα».
Διαβάζοντας τις ιστορίες σου στο Travelstories, διακρίνουμε μια ιδιαίτερη λατρεία για το τένις. Έχεις δει από κοντά τις σημαντικότερες προσωπικότητες αυτού του σπορ. Ποιον ξεχωρίζεις; Έχεις άλλα χόμπι πέρα από αυτό;
Δ.Κ.: Η αλήθεια είναι ότι το μπάσκετ είναι το άθλημα που αγαπώ περισσότερο, αλλά καθότι δεν είμαι στις ΗΠΑ ώστε να γυροφέρνω τα γήπεδα του NBA, έχω βολευτεί μια χαρά με το τένις που στην Αυστραλία και κυρίως στη Μελβούρνη είναι κάτι σαν θρησκεία. Πηγαίνουμε στο Australian Open κάθε χρόνο και το λατρεύουμε. Ο αθλητής που ξεχωρίζω είναι ο Νόβακ Τζόκοβιτς, όχι μόνο για τις επιτυχίες του, αλλά –κυρίως– για το ότι είναι ένας άνθρωπος πολύ προσιτός που ποτέ δεν έχει δώσει δείγματα αλαζονείας και γενικά παρουσιάζεται πολύ προσγειωμένος. Για μένα σημασία δεν έχει πόσο επιτυχημένος είναι κάποιος, αλλά το πώς συμπεριφέρεται όταν φτάσει σε αυτό το σημείο.
Χόμπι έχω πιο πολλά απ’ όσα μπορώ να βολέψω στον ελάχιστο χρόνο μου. Φτιάχνω sites με κάθε ευκαιρία, είτε δικά μου είτε για φίλους και πελάτες. Κυρίως όμως αγαπώ το διάβασμα, έχω πάρα πολλά βιβλία και κόμικ, τα περισσότερα από τα οποία δυστυχώς ξέμειναν στην Ελλάδα.
Μετά τα 10 χρόνια Travelstories τι έχει σειρά; Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Δ.Κ.: Ένα Travelstories στα αγγλικά που θα απευθύνεται σε παγκόσμιο κοινό; Ένα comicbook e-shop; Ένα φωτογραφικό community; Ποιος ξέρει.
Ίσως όλα τα παραπάνω ;)
Το Sτάση News σε ευχαριστεί πολύ για τη συνέντευξη, Δευκαλίωνα, και εύχεται καλή επιτυχία στα επόμενα βήματά σου!
Δ.Κ.: Εγώ ευχαριστώ, καλή επιτυχία στο site σας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου