Το Ποτάμι με τα Μαύρα Βότσαλα:
Πέρα από τις τσιμεντένιες πολυκατοικίες, κοντά στα θλιμμένα ποτάμια, σε μια μακρινή ονειροχώρα, μια μοναχική πριγκίπισσα που αναζητά την αγάπη μαζί με έναν μονόκερο με σπασμένο κέρας που επιθυμεί πίσω τα φτερά του, ανακαλύπτουν ένα μυστηριώδες ποτάμι με μαύρα βότσαλα. Εκεί θα τους αποκαλυφθούν πολλά περισσότερα από όσα περίμεναν. Το παρελθόν επανέρχεται στο παρόν τους για να τους ετοιμάσει να υποδεχτούν ένα απρόσμενο μέλλον.
Για να ταξιδέψεις σε μια ψυχή πρέπει να τη γνωρίσεις καλά. Να ανακαλύψεις το πιο φωτεινό της μέρος, αλλά και τα πιο σκοτεινά της τοπία. Κι όταν θα τη νοσταλγείς κάθε φορά που θα ταξιδεύεις αλλού, κι όταν τίποτα στο σύμπαν δε θα στη θυμίζει, τότε αξίζει να θυσιάσεις τα ουράνια φτερά σου και να κατοικήσεις μόνιμα σ’ αυτή την ψυχή: στη δεύτερη πατρίδα σου.
Αν λοιπόν ένα ποτάμι σε έφερνε αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον εαυτό, αν σου έδειχνε ποιος πραγματικά είσαι, τι θα έκανες; Μπορεί τελικά η αγάπη και η συγχώρεση να σώσουν και τις πιο σκοτεινές ψυχές;
Καλή τύχη ταξιδευτές...
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
(Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα, 2410-236110)
universe-pathways.blogspot.com
universe-pathways.gr
universepaths@yahoo.com
--- Γράφει η Αννίτα Φασιανού για το www.stasinews.gr ---
Διαβάζουμε στην περίληψη του βιβλίου σας «Το Ποτάμι με τα Μαύρα Βότσαλα» ότι για να ταξιδέψεις σε μια ψυχή πρέπει να τη γνωρίσεις καλά. Άραγε οι πρωταγωνιστές της ιστορίας σας περνούν αντίστοιχες δυσκολίες με τους πραγματικούς χαρακτήρες μιας τέτοιας σχέσης; Είναι δύσκολο το να γνωρίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, πόσο μάλλον μια άλλη ψυχή...
Ε.Κ.: Πραγματικά το να γνωρίσεις τη ψυχή ενός ανθρώπου είναι ένα ατελείωτο ταξίδι χωρίς τέλος, σε οδηγεί σε φωτεινούς διαδρόμους μα και σκοτεινά στενά γεμάτα λαβύρινθους που κάποιες φορές καταλήγεις ξανά στην αφετηρία εκεί απ' όπου ξεκίνησες. Πολλές φορές έχουμε την εντύπωση πως ξέρουμε ποιοι είμαστε, θεωρούμε πως γνωρίζουμε το πραγματικό μας εαυτό, η αλήθεια είναι πως θέλει πολλή δουλειά για να ανακαλύψεις τη πραγματική σου ταυτότητα και ειλικρινά είναι ένα μεγάλο ταρακούνημα όταν αποκαλύπτεις επί της ουσίας ποιος πραγματικά είσαι. Έτσι ακριβώς και οι φανταστικοί ήρωες του βιβλίου όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις στη σύγχρονη πραγματικότητα, μπλέκονται σε ένα ατελείωτο ταξίδι προσωπικής αναζήτησης μέσα όμως από την ασφάλεια της ύπαρξης του άλλου. Κι εκεί πιστεύω πως είναι το λάθος. Ο καθένας ακτινοβολεί το προσωπικό του φως και μόνο σαν ανακαλύψει την ολότητα του τότε μόνο μπορεί να προσφέρει σε μια άλλη ψυχή την ολοκλήρωση!
Μονόκερος, μια πριγκίπισσα, το αιώνιο θέμα της αγάπης... Αλήθεια πιστεύετε στα παραμύθια;
Ε.Κ.: Και βέβαια πιστεύω στα παραμύθια (όχι αυτά που μου πουλάνε) αφού είναι η αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου, το κάτοπτρο της κοινωνίας που ζούμε με τη διαφορά ότι οι ήρωες είναι φανταστικοί χαρακτήρες. Θα μπορούσε όμως αντί για μονόκερος ή μια πριγκίπισσα να είναι ένας Γιώργος, Νίκος, Μαρία, Ελένη, κτλ διάφορα υπαρκτά πρόσωπα που θα μπορούσαν να βιώσουν τα ίδια γεγονότα και προβληματικές καταστάσεις. Στην τελική στα παραμύθια φανερώνεται μια ανατρεπτική αλληγορία, λαμβάνεις ουσιαστικά μηνύματα και μαθήματα μέσα από τα οποία κινείται όλη μας ζωή. Σαν μικρά παιδιά μας διάβαζαν παραμύθια για να κοιμηθούμε, όμως πια σαν ενήλικες έχουμε ανάγκη από παραμύθια που αφυπνίζουν και μας φέρνουν σε πνευματική εγρήγορση. Η αγάπη εξάλλου πώς θα μπορούσε να λείπει από το κάθε παραμύθι και ιστορία, αφού είναι κινητήριος δύναμη σε αυτό το πλανήτη. Πολλοί τη θεωρούν ουτοπία έτσι μέσα από το βιβλίο μου θέλησα να αποδώσω τη δύναμη της και την αξία της πρωτίστως στον ίδιο μας τον εαυτό... και τότε το παραμύθι ξεκινάει.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το περιεχόμενο του βιβλίου δεν έχει να κάνει μόνο με την αγάπη σε μία σχέση αλλά περισσότερο με την αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό και κατεπέκταση για τον κόσμο; Αν μπορούσατε να περιγράψετε την αγάπη ως συναίσθημα με 5 μόνο λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
Ε.Κ.: Η αγάπη από μόνη της είναι τεράστια ενέργεια, δεν χρειάζεται παρακλάδια λέξεων για να της δώσουν υπόσταση... Παρόλα αυτά αν μπορούσα να τη χαρακτηρίσω με πέντε λέξεις θα διάλεγα αυτές φως, ολότητα, δύναμη, έκσταση και άπειρο.
Οι χαρακτήρες που επιλέξατε είναι δυνατά σύμβολα. Παραπέμπουν πέρα από έναν παραμυθένιο κόσμο και στην μυθολογία όπως για παράδειγμα ο μονόκερος. Πρόκειται για φιγούρες που είχατε πάντα σκοπό να τις αναπτύξετε ή πλάστηκαν με κάποιον διαφορετικό (ξεχωριστό αν θέλετε) τρόπο κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου;
Ε.Κ.: Πραγματικά ήθελα όσο το δυνατόν πιο συμβολικούς χαρακτήρες ώστε να μπορώ να αποδώσω αυτό που είχα στο μυαλό μου. Ένας μονόκερος όπως αναφέρατε που θεωρείται σύμβολο δύναμης, θάρρους και πνευματικότητας με τη διαφορά ότι το κέρας του ήταν σπασμένο, αυτό ενδόμυχα οδηγεί ότι πέρα από τα φαινομενικά κριτήρια οποιουδήποτε πλάσματος υπάρχουν μέσα του κρυφοί φόβοι, πληγές που δεν έχουν επουλωθεί, άρνηση να πιστέψει στον εαυτό του που μέσα από διάφορα διαδοχικά γεγονότα σε συνδυασμό με την αλληλεπίδραση στις ζωές των άλλων, αποκαλύπτονται τα στάδια της εξέλιξης του. Ακόμη η μοναχική πριγκίπισσα που ποτέ δε γνώρισε την αγάπη μα ούτε την κακία ουσιαστικά, ακόμη και το ίδιο το ποτάμι με τα μαύρα βότσαλα είναι από μόνο του ένα δυνατό σύμβολο που δίνει το δικό του νόημα στην όλη ιστορία. Ο κάθε χαρακτήρας έχει πλαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να αλληλοσυμπληρώνει με την προσωπική του ιστορία το βαθύτερο νόημα του βιβλίου, έρχεται στο προσκήνιο για να αποδώσει το προσωπικό του στίγμα στην εξελικτική πορεία της ζωής του καθένα από τους ήρωες. Σαν κλειδιά που ξεκλειδώνουν τις κρυφές πτυχές ο ένας του άλλου, οπότε έπρεπε όλοι να συνδέονται μεταξύ τους για να υποστηρίξουν τη πραγματική ουσία της ιστορίας.
Το γράψιμο είναι συνήθως ένας τρόπος έκφρασης αλλά και εκτόνωσης συναισθημάτων. Μια δημιουργική διαδικασία που όσο την εκτελεί κανείς, τόσο ωριμάζει κι άλλο τόσο ταξιδεύει. Τι άλλο θα λέγατε ότι σας εκφράζει καλλιτεχνικά;
Ε.Κ.: Ανέκαθεν θεωρούσα τον εαυτό μου καλλιτεχνική φύση, γεννημένη στον αστερισμό του Ζυγού με τραβούσε οτιδήποτε έχει να κάνει με το καλαίσθητο, το όμορφο (μέσα και έξω) την ευγένεια και τις τέχνες. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το τραγούδι, η ζωγραφική αλλά και η ποίηση υπήρχε έντονα στη ζωή μου από μικρό παιδί. Η υποκριτική επίσης με έλκυε αν και δυστυχώς δεν μπόρεσα να το εξελίξω λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων έστω και σαν χόμπι, αν και ποτέ δεν είναι αργά!Η αγάπη μου για τα παιδιά με κέρδισε ώστε να ασχοληθώ με το ήδη υπάρχον επάγγελμά μου.
Αν μπορούσατε να συνοδέψετε την ιστορία αυτή με ένα είδος μουσικής, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Ε.Κ.: Νομίζω πως η jazz μουσική θα έδενε τέλεια με τη συγκεκριμένη ιστορία, άκρως ερωτική μουσική που αποπνέει μια γλυκιά μελαγχολία που σε κάνει να αναπολείς το παρελθόν, να απολαμβάνεις το παρόν μα και να οραματίζεσαι ευχάριστα το μέλλον! Η βραχνάδα του σαξόφωνου θα έδενε αρμονικά με το χρωματικό ύφος και το μουσικό τόνο της ιστορίας, σαν ένα γκρίζο παραμύθι που σταδιακά παίρνει χρώμα και φως!
Πείτε μας 3 αντίστοιχες ιστορίες-βιβλία οι οποίες ίσως αποτέλεσαν το έναυσμα για γράψετε τη δική σας...
Ε.Κ.: Δεν υπήρχε κάποια ιστορία που αποτέλεσε έναυσμα ή πηγή έμπνευσης ως προς τη δημιουργία της συγκεκριμένης ιστορίας καθότι είναι προσωπικό βίωμα, αν και πολλοί αναγνώστες μου αποκάλυψαν ότι το ύφος του βιβλίου πλησιάζει ελαφρώς τον μικρό πρίγκιπα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
Για ποιο λόγο διαλέξατε την αυτοέκδοση και τι σημαίνει για σας το να είστε συγγραφέας; Ένας επίδοξος συγγραφέας ποια 3 χαρακτηριστικά θα έπρεπε να έχει κατά τη γνώμη σας και κατά πόσο είναι εύκολο να ακολουθήσει αυτό το δρόμο;
Ε.Κ.: Προσωπικά επέλεξα αυτοέκδοση διότι ήθελα να εκδώσω το έργο μου με βάση τις δικές μου ανάγκες προβολής και διάδοσης των ιδεών μου όπως ακριβώς τα φανταζόμουν τη στιγμή που το έγραφα. Ήθελα να διατηρήσω τον πλήρη έλεγχο της διαδικασίας παραγωγής σε όλα τα στάδια της έκδοσης. Με λίγα λόγια πιστεύω ότι με την αυτοέκδοση έχεις περισσότερες ελευθερίες κίνησης και σαν νέα συγγραφέας θεώρησα πως ήταν η κατάλληλη κίνηση για μένα. Ένας συγγραφέας πέρα από τη δυναμική της πένας του θεωρώ πως πρέπει να έχει αστείρευτη φαντασία ώστε να ταξιδεύει το κοινό, να ξέρει πώς να προκαλεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη χωρίς να του αποκαλύπτει πολλά και τρίτον να γράφει και να απολαμβάνει ώστε αυτή η απόλαυση να περάσει και στο μυαλό του αναγνώστη και να ταυτίζεται μαζί τους. Το δύσκολο κομμάτι για όποιον επιλέξει τη συγγραφή είναι μόνο ο εαυτός του, χρειάζεται ακλόνητη πίστη και επιμονή σε αυτό που κάνει και φυσικά αγάπη για το πόνημα του!
Ποια είναι η Sτάση ζωής σας και ποια τα επόμενα σχέδιά σας;
Ε.Κ.: Αυτό που έχω παρατηρήσει ότι λειτουργεί μαγικά στη ζωή μου είναι να ευγνωμονώ για το κάθε τι που έχω. Από το πιο μικρό καλό μέχρι το μεγαλύτερο, ακόμη και τις δύσκολες καταστάσεις που μέσα τους εν τέλει κάτι σημαντικό και πιο ελπιδοφόρο βγαίνει. Εκεί λειτουργεί σαν μπούμερανγκ και μου επιστρέφει στο διπλάσιο τα πάντα. Αποδέχομαι τη ζωή μου όπως είναι, ευγνωμονώ για τη πλήρη αφθονία που έχω και ποτέ δε ρίχνω την ευθύνη για τις λάθος τροπές της ζωής μου στους άλλους. Τα σχέδια μου για το μέλλον αρκετά και εννοείται ότι το ταξίδι της συγγραφής δεν τελειώνει εδώ καθώς γράφω ήδη το νέο μου βιβλίο.
Το www.stasinews.gr εύχεται να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σας με τις Συμπαντικές Διαδρομές. Σας ευχαριστούμε για τη συνέντευξη καλή επιτυχία στις επόμενες κινήσεις σας!
Πέρα από τις τσιμεντένιες πολυκατοικίες, κοντά στα θλιμμένα ποτάμια, σε μια μακρινή ονειροχώρα, μια μοναχική πριγκίπισσα που αναζητά την αγάπη μαζί με έναν μονόκερο με σπασμένο κέρας που επιθυμεί πίσω τα φτερά του, ανακαλύπτουν ένα μυστηριώδες ποτάμι με μαύρα βότσαλα. Εκεί θα τους αποκαλυφθούν πολλά περισσότερα από όσα περίμεναν. Το παρελθόν επανέρχεται στο παρόν τους για να τους ετοιμάσει να υποδεχτούν ένα απρόσμενο μέλλον.Για να ταξιδέψεις σε μια ψυχή πρέπει να τη γνωρίσεις καλά. Να ανακαλύψεις το πιο φωτεινό της μέρος, αλλά και τα πιο σκοτεινά της τοπία. Κι όταν θα τη νοσταλγείς κάθε φορά που θα ταξιδεύεις αλλού, κι όταν τίποτα στο σύμπαν δε θα στη θυμίζει, τότε αξίζει να θυσιάσεις τα ουράνια φτερά σου και να κατοικήσεις μόνιμα σ’ αυτή την ψυχή: στη δεύτερη πατρίδα σου.
Αν λοιπόν ένα ποτάμι σε έφερνε αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον εαυτό, αν σου έδειχνε ποιος πραγματικά είσαι, τι θα έκανες; Μπορεί τελικά η αγάπη και η συγχώρεση να σώσουν και τις πιο σκοτεινές ψυχές;
Καλή τύχη ταξιδευτές...
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
(Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα, 2410-236110)
universe-pathways.blogspot.com
universe-pathways.gr
universepaths@yahoo.com
--- Γράφει η Αννίτα Φασιανού για το www.stasinews.gr ---
Ταξιδιάρικο φαίνεται να είναι το πρώτο βιβλίο της Εύας Καραδημήτρη και με αρκετό βάθος αφού αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής, της αυτογνωσίας και της αγάπης. Το θέμα μας ιντρίγκαρε τόσο όσο χρειαζόταν για να έρθουμε σε επικοινωνία με τη συγγραφέα και να μάθουμε περισσότερα για το έργο της αλλά και την ίδια. Ακολουθεί η συνέντευξη που έδωσε η Εύα Καραδημήτρη στην Αννίτα Φασιανού:
Διαβάζουμε στην περίληψη του βιβλίου σας «Το Ποτάμι με τα Μαύρα Βότσαλα» ότι για να ταξιδέψεις σε μια ψυχή πρέπει να τη γνωρίσεις καλά. Άραγε οι πρωταγωνιστές της ιστορίας σας περνούν αντίστοιχες δυσκολίες με τους πραγματικούς χαρακτήρες μιας τέτοιας σχέσης; Είναι δύσκολο το να γνωρίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, πόσο μάλλον μια άλλη ψυχή...
Ε.Κ.: Πραγματικά το να γνωρίσεις τη ψυχή ενός ανθρώπου είναι ένα ατελείωτο ταξίδι χωρίς τέλος, σε οδηγεί σε φωτεινούς διαδρόμους μα και σκοτεινά στενά γεμάτα λαβύρινθους που κάποιες φορές καταλήγεις ξανά στην αφετηρία εκεί απ' όπου ξεκίνησες. Πολλές φορές έχουμε την εντύπωση πως ξέρουμε ποιοι είμαστε, θεωρούμε πως γνωρίζουμε το πραγματικό μας εαυτό, η αλήθεια είναι πως θέλει πολλή δουλειά για να ανακαλύψεις τη πραγματική σου ταυτότητα και ειλικρινά είναι ένα μεγάλο ταρακούνημα όταν αποκαλύπτεις επί της ουσίας ποιος πραγματικά είσαι. Έτσι ακριβώς και οι φανταστικοί ήρωες του βιβλίου όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις στη σύγχρονη πραγματικότητα, μπλέκονται σε ένα ατελείωτο ταξίδι προσωπικής αναζήτησης μέσα όμως από την ασφάλεια της ύπαρξης του άλλου. Κι εκεί πιστεύω πως είναι το λάθος. Ο καθένας ακτινοβολεί το προσωπικό του φως και μόνο σαν ανακαλύψει την ολότητα του τότε μόνο μπορεί να προσφέρει σε μια άλλη ψυχή την ολοκλήρωση!
Μονόκερος, μια πριγκίπισσα, το αιώνιο θέμα της αγάπης... Αλήθεια πιστεύετε στα παραμύθια;
Ε.Κ.: Και βέβαια πιστεύω στα παραμύθια (όχι αυτά που μου πουλάνε) αφού είναι η αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου, το κάτοπτρο της κοινωνίας που ζούμε με τη διαφορά ότι οι ήρωες είναι φανταστικοί χαρακτήρες. Θα μπορούσε όμως αντί για μονόκερος ή μια πριγκίπισσα να είναι ένας Γιώργος, Νίκος, Μαρία, Ελένη, κτλ διάφορα υπαρκτά πρόσωπα που θα μπορούσαν να βιώσουν τα ίδια γεγονότα και προβληματικές καταστάσεις. Στην τελική στα παραμύθια φανερώνεται μια ανατρεπτική αλληγορία, λαμβάνεις ουσιαστικά μηνύματα και μαθήματα μέσα από τα οποία κινείται όλη μας ζωή. Σαν μικρά παιδιά μας διάβαζαν παραμύθια για να κοιμηθούμε, όμως πια σαν ενήλικες έχουμε ανάγκη από παραμύθια που αφυπνίζουν και μας φέρνουν σε πνευματική εγρήγορση. Η αγάπη εξάλλου πώς θα μπορούσε να λείπει από το κάθε παραμύθι και ιστορία, αφού είναι κινητήριος δύναμη σε αυτό το πλανήτη. Πολλοί τη θεωρούν ουτοπία έτσι μέσα από το βιβλίο μου θέλησα να αποδώσω τη δύναμη της και την αξία της πρωτίστως στον ίδιο μας τον εαυτό... και τότε το παραμύθι ξεκινάει.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το περιεχόμενο του βιβλίου δεν έχει να κάνει μόνο με την αγάπη σε μία σχέση αλλά περισσότερο με την αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό και κατεπέκταση για τον κόσμο; Αν μπορούσατε να περιγράψετε την αγάπη ως συναίσθημα με 5 μόνο λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
Ε.Κ.: Η αγάπη από μόνη της είναι τεράστια ενέργεια, δεν χρειάζεται παρακλάδια λέξεων για να της δώσουν υπόσταση... Παρόλα αυτά αν μπορούσα να τη χαρακτηρίσω με πέντε λέξεις θα διάλεγα αυτές φως, ολότητα, δύναμη, έκσταση και άπειρο.
Οι χαρακτήρες που επιλέξατε είναι δυνατά σύμβολα. Παραπέμπουν πέρα από έναν παραμυθένιο κόσμο και στην μυθολογία όπως για παράδειγμα ο μονόκερος. Πρόκειται για φιγούρες που είχατε πάντα σκοπό να τις αναπτύξετε ή πλάστηκαν με κάποιον διαφορετικό (ξεχωριστό αν θέλετε) τρόπο κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου;
Ε.Κ.: Πραγματικά ήθελα όσο το δυνατόν πιο συμβολικούς χαρακτήρες ώστε να μπορώ να αποδώσω αυτό που είχα στο μυαλό μου. Ένας μονόκερος όπως αναφέρατε που θεωρείται σύμβολο δύναμης, θάρρους και πνευματικότητας με τη διαφορά ότι το κέρας του ήταν σπασμένο, αυτό ενδόμυχα οδηγεί ότι πέρα από τα φαινομενικά κριτήρια οποιουδήποτε πλάσματος υπάρχουν μέσα του κρυφοί φόβοι, πληγές που δεν έχουν επουλωθεί, άρνηση να πιστέψει στον εαυτό του που μέσα από διάφορα διαδοχικά γεγονότα σε συνδυασμό με την αλληλεπίδραση στις ζωές των άλλων, αποκαλύπτονται τα στάδια της εξέλιξης του. Ακόμη η μοναχική πριγκίπισσα που ποτέ δε γνώρισε την αγάπη μα ούτε την κακία ουσιαστικά, ακόμη και το ίδιο το ποτάμι με τα μαύρα βότσαλα είναι από μόνο του ένα δυνατό σύμβολο που δίνει το δικό του νόημα στην όλη ιστορία. Ο κάθε χαρακτήρας έχει πλαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να αλληλοσυμπληρώνει με την προσωπική του ιστορία το βαθύτερο νόημα του βιβλίου, έρχεται στο προσκήνιο για να αποδώσει το προσωπικό του στίγμα στην εξελικτική πορεία της ζωής του καθένα από τους ήρωες. Σαν κλειδιά που ξεκλειδώνουν τις κρυφές πτυχές ο ένας του άλλου, οπότε έπρεπε όλοι να συνδέονται μεταξύ τους για να υποστηρίξουν τη πραγματική ουσία της ιστορίας.
Το γράψιμο είναι συνήθως ένας τρόπος έκφρασης αλλά και εκτόνωσης συναισθημάτων. Μια δημιουργική διαδικασία που όσο την εκτελεί κανείς, τόσο ωριμάζει κι άλλο τόσο ταξιδεύει. Τι άλλο θα λέγατε ότι σας εκφράζει καλλιτεχνικά;
Ε.Κ.: Ανέκαθεν θεωρούσα τον εαυτό μου καλλιτεχνική φύση, γεννημένη στον αστερισμό του Ζυγού με τραβούσε οτιδήποτε έχει να κάνει με το καλαίσθητο, το όμορφο (μέσα και έξω) την ευγένεια και τις τέχνες. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το τραγούδι, η ζωγραφική αλλά και η ποίηση υπήρχε έντονα στη ζωή μου από μικρό παιδί. Η υποκριτική επίσης με έλκυε αν και δυστυχώς δεν μπόρεσα να το εξελίξω λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων έστω και σαν χόμπι, αν και ποτέ δεν είναι αργά!Η αγάπη μου για τα παιδιά με κέρδισε ώστε να ασχοληθώ με το ήδη υπάρχον επάγγελμά μου.
Αν μπορούσατε να συνοδέψετε την ιστορία αυτή με ένα είδος μουσικής, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Ε.Κ.: Νομίζω πως η jazz μουσική θα έδενε τέλεια με τη συγκεκριμένη ιστορία, άκρως ερωτική μουσική που αποπνέει μια γλυκιά μελαγχολία που σε κάνει να αναπολείς το παρελθόν, να απολαμβάνεις το παρόν μα και να οραματίζεσαι ευχάριστα το μέλλον! Η βραχνάδα του σαξόφωνου θα έδενε αρμονικά με το χρωματικό ύφος και το μουσικό τόνο της ιστορίας, σαν ένα γκρίζο παραμύθι που σταδιακά παίρνει χρώμα και φως!
Πείτε μας 3 αντίστοιχες ιστορίες-βιβλία οι οποίες ίσως αποτέλεσαν το έναυσμα για γράψετε τη δική σας...
Ε.Κ.: Δεν υπήρχε κάποια ιστορία που αποτέλεσε έναυσμα ή πηγή έμπνευσης ως προς τη δημιουργία της συγκεκριμένης ιστορίας καθότι είναι προσωπικό βίωμα, αν και πολλοί αναγνώστες μου αποκάλυψαν ότι το ύφος του βιβλίου πλησιάζει ελαφρώς τον μικρό πρίγκιπα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
Για ποιο λόγο διαλέξατε την αυτοέκδοση και τι σημαίνει για σας το να είστε συγγραφέας; Ένας επίδοξος συγγραφέας ποια 3 χαρακτηριστικά θα έπρεπε να έχει κατά τη γνώμη σας και κατά πόσο είναι εύκολο να ακολουθήσει αυτό το δρόμο;
Ε.Κ.: Προσωπικά επέλεξα αυτοέκδοση διότι ήθελα να εκδώσω το έργο μου με βάση τις δικές μου ανάγκες προβολής και διάδοσης των ιδεών μου όπως ακριβώς τα φανταζόμουν τη στιγμή που το έγραφα. Ήθελα να διατηρήσω τον πλήρη έλεγχο της διαδικασίας παραγωγής σε όλα τα στάδια της έκδοσης. Με λίγα λόγια πιστεύω ότι με την αυτοέκδοση έχεις περισσότερες ελευθερίες κίνησης και σαν νέα συγγραφέας θεώρησα πως ήταν η κατάλληλη κίνηση για μένα. Ένας συγγραφέας πέρα από τη δυναμική της πένας του θεωρώ πως πρέπει να έχει αστείρευτη φαντασία ώστε να ταξιδεύει το κοινό, να ξέρει πώς να προκαλεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη χωρίς να του αποκαλύπτει πολλά και τρίτον να γράφει και να απολαμβάνει ώστε αυτή η απόλαυση να περάσει και στο μυαλό του αναγνώστη και να ταυτίζεται μαζί τους. Το δύσκολο κομμάτι για όποιον επιλέξει τη συγγραφή είναι μόνο ο εαυτός του, χρειάζεται ακλόνητη πίστη και επιμονή σε αυτό που κάνει και φυσικά αγάπη για το πόνημα του!
Ποια είναι η Sτάση ζωής σας και ποια τα επόμενα σχέδιά σας;
Ε.Κ.: Αυτό που έχω παρατηρήσει ότι λειτουργεί μαγικά στη ζωή μου είναι να ευγνωμονώ για το κάθε τι που έχω. Από το πιο μικρό καλό μέχρι το μεγαλύτερο, ακόμη και τις δύσκολες καταστάσεις που μέσα τους εν τέλει κάτι σημαντικό και πιο ελπιδοφόρο βγαίνει. Εκεί λειτουργεί σαν μπούμερανγκ και μου επιστρέφει στο διπλάσιο τα πάντα. Αποδέχομαι τη ζωή μου όπως είναι, ευγνωμονώ για τη πλήρη αφθονία που έχω και ποτέ δε ρίχνω την ευθύνη για τις λάθος τροπές της ζωής μου στους άλλους. Τα σχέδια μου για το μέλλον αρκετά και εννοείται ότι το ταξίδι της συγγραφής δεν τελειώνει εδώ καθώς γράφω ήδη το νέο μου βιβλίο.
Το www.stasinews.gr εύχεται να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σας με τις Συμπαντικές Διαδρομές. Σας ευχαριστούμε για τη συνέντευξη καλή επιτυχία στις επόμενες κινήσεις σας!
[…] Η Εύα Καραδημήτρη μιλά στο StasiNews […]
ΑπάντησηΔιαγραφή