#Sτάση μπλουζ!
--- Γράφει η Αννίτα Φασιανού για το www.stasinews.gr ---
Το παλιό και παραδοσιακό έρχεται να δοξαστεί ξανά, με έντονο το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο, άρρηκτα συνδεδεμένο με τη συναισθηματική φαντασία που ρέει στις μελωδίες που βγαίνουν από το «κέντημα» της ηλεκτρικής κιθάρας. Ο νους μας οδηγείται σε νέα μονοπάτια, «ηλεκτρικά» φορτισμένα. Μετατρέποντας τη μπλουζ από μελωδία και στίχο, σε κάτι άλλο πιο δυναμικό. Ένα ποτάμι ζωής που αγγίζει την ψυχή, καθώς ξεδιπλώνονται οι ιστορίες των πρώην σκλάβων. Ένα ταξίδι που ξεκινά από τον αμερικανικό Νότο και καταλήγει στα γκέτο του αμερικανικού Βορρά, στα βάθη της νέγρικης ψυχής. Τα τραγούδια αυτά ήταν ο πόνος τους. Τα βάσανα τους, τα οποία προσπαθούσαν να σκορπίσουν (ή και να ξορκίσουν) στον αέρα μέσα από τη μουσική. Ήχοι που μας φέρνουν στο μυαλό εικόνες από το Δέλτα του Μισισιπή, το Μέμφις του Τενεσί, τη Βιρτζίνια, το Τέξας, το Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, το Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο, τη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνας και τόσα άλλα…
Έχουμε κι εμείς άλλον έναν εκπρόσωπο αυτού του τόσο μοναδικού και διαχρονικού είδους, που τόσοι πολλοί έχουν αγαπήσει. Το όνομα αυτού; Σάκης Ντοβόλης. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοζάνη το 1988. Αν και δεν έχει καν τριανταρίσει, χτίζει σιγά σιγά κάτι σπουδαίο για τα δεδομένα της μπλουζ στην Ελλάδα. Αριστούχος απόφοιτος του Ωδείου Δημητρίου Δημόπουλου της Κοζάνης, λάτρης της ηλεκτρικής κιθάρας, συνθέτης και ερμηνευτής. Φοίτησε στο τμήμα λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής του ΤΕΙ Άρτας. Το 2012, κέρδισε το 1ο βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό Blues κιθάρας στην Αθήνα. Έχει καταφέρει να διαμορφώσει ένα ξεχωριστό ύφος στο παίξιμο, έχοντας χαρακτηριστεί μάλιστα ως ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες κιθαρίστες των Blues.
Έχει δώσει συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό με απόλυτη επιτυχία. Αυτό τον καιρό ετοιμάζει πυρετωδώς το 1ο του προσωπικό album, με τίτλο “Introduction”, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στον Σεπτέμβρη. Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το 1ο του single με τίτλο “Hope”. To 2012, μια αμιγώς Ελληνική εταιρεία κατασκευής ηλεκτρικής κιθάρας, η Olympus Custom Guitars, κατασκεύασε μια ηλεκτρική κιθάρα αυστηρώς στα μέτρα του Σάκη, πράγμα το οποίο αποτέλεσε και το 1ο endorsement του Έλληνα κιθαρίστα.
Το Sτάση News εξασφάλισε μία αποκλειστική συνέντευξη με αφορμή την κυκλοφορία του promo του… Απολαύστε τις απαντήσεις που έδωσε στην Αννίτα Φασιανού:
Ποια είναι η Sτάση ζωής σου;
“It’s all about Rock n Roll”. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα!
Περιέγραψέ μας με τρεις λέξεις τη σχέση σου με την κιθάρα...
Αγάπη, αφοσίωση, εξάρτηση!!
Πως ξεκίνησε αυτή η αγάπη για τη μουσική και γιατί επέλεξες αυτό το όχι τόσο γνωστό είδος για τα ελληνικά δεδομένα;
Θεωρώ τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό, διότι μεγάλωσα με μια οικογένεια η οποία είχε πάντα καλή σχέση με τη μουσική και τη θεωρούσε απαραίτητο εφόδιο για τα παιδιά της. Σε αυτό βοήθησε βέβαια κυρίως ο πατέρας μου, ο οποίος είναι τραγουδιστής, και φαντάζομαι ότι από αυτόν κόλλησα αρχικά το “μικρόβιο”. Η πρώτη μου κιθάρα, υπήρχε στο σπίτι από την μέρα που γεννήθηκα, και θυμάμαι ότι ανέκαθεν είχα μια τάση να την πειράζω! Τώρα, όσο για το είδος, η αλήθεια είναι ότι δεν το επέλεξα ακριβώς. Ήταν μια σειρά γεγονότων που μπορεί να θεωρηθεί σύμπτωση, αλλά εμένα μου άλλαξε την ζωή. Θυμάμαι ότι πίεζα, ασφυκτικά θα έλεγα, τον τότε δάσκαλο μου στην κιθάρα, να μου δώσει ένα CD από αυτά που άκουγε εκείνος, μιας και εγώ εκείνη την περίοδο, ήμουν σε ένα στάδιο συνεχούς αναζήτησης. Μια μέρα λοιπόν, όλως τυχαίως, είχε μαζί του ένα album του Stevie Ray Vaughan, το “In Step” και μου το έδωσε. Από την στιγμή που είδα το εξώφυλλο, χωρίς να ακούσω ακόμη τίποτα, ήμουν σίγουρος πως αυτό θα κάνω σε όλη μου την ζωή! The rest is history!
Αν μπορούσες να ζήσεις στη χρυσή εποχή των μπλουζ στον μακρινό Μισισιπή ή στο Τέξας, με ποιον θρύλο θα ήθελες να μοιραστείς τη σκηνή;
Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση! Είναι πάρα πολλοί που μου έρχονται στο μυαλό και νιώθω ότι θα αδικήσω κάποιους αν πω μόνο έναν. Αλλά αν πρέπει να διαλέξω, αυτός με τον οποίο θα ήθελα να βρεθώ, είναι ο Stevie Ray Vaughan.
[caption id="" align="alignleft" width="216"]
Stevie Ray Vaughan[/caption]
Έχεις συνεργαστεί με ονόματα όπως είναι οι Ηλίας Ζάικος και Νίκος Ντουνούσης , αλλά και με τον θρύλο της Blues… Louisiana Red. Εντυπώσεις;
Ο Ηλίας και ο Νίκος είναι για μένα οι “Greek Guitar Heroes” μου. Έτσι συνηθίζω να τους αποκαλώ και έτσι τους νιώθω. Και παρ’ όλο που πλέον έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από τη γνωριμία μας, μέσα στα οποία, έχουμε βρεθεί μαζί on stage πολλές φορές, ακόμη νιώθω το ίδιο δέος κάθε φορά που παίζουμε παρέα. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω να φύγει ποτέ αυτό το συναίσθημα. Χάρη λοιπόν στον Ηλία, είχα και εγώ την χαρά να πάρω μια γεύση από τον αληθινό κόσμο των Blues, από το Real Thing (!!). Αυτό έγινε όταν βρέθηκα επί σκηνής, με τον αείμνηστο Louisiana Red. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τα συναισθήματα που είχα τότε. Να σου πω την αλήθεια, έπρεπε να περάσουν κάποιες μέρες για να συνειδητοποιήσω τι έγινε. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι θα τον ευχαριστώ για πάντα, που με άφησε να παίξω μαζί του εκείνο το βράδυ, και παρ’ όλο που τον έζησα τόσο λίγο, μπορώ να πω ότι μου λείπει πολύ.
Πες μας λίγα λόγια για το “Blues Meeting” και το πως γεννήθηκε αυτή η ιδέα...
Το meeting αυτό έγινε στην Κοζάνη, το 2012 και ήταν κάτι που ήθελα να το κάνω από καιρό. Ο βασικός λόγος για τον οποίο το έκανα, ήταν για να γνωστοποιήσω αν θέλεις, στο κοινό της Κοζάνης, αυτό το υπέροχο είδος μουσικής που ακούει στο όνομα Blues, μιας και έβλεπα ότι μέχρι τότε, είχαμε ένα πρόβλημα σε αυτόν τον τομέα. Θεωρώ ότι υπήρξε θετικό αποτέλεσμα και θα προσπαθήσω να το ξανακάνω σύντομα.
"The Bluesbone Band" και "Sakis Dovolis Trio". Τώρα παίζεις Solo, θα έλεγες ότι είσαι σε φάση αναζήτησης;
Είμαι σε φάση αναζήτησης συνεχώς μπορώ να πω. Με τους BluesBone, ήμασταν μαζί σχεδόν 5 χρόνια και στην ουσία με αυτό το group μπήκα στον χώρο. Περάσαμε πολλά με αυτά τα παιδιά που έπαιζαν στο group και σίγουρα θα το θυμάμαι με ευχαρίστηση. Στην συνέχεια, λόγω αυτής της αναζήτησης, έφτιαξα το trio, με το οποίο είχα την ευκαιρία να παίξω και δικά μου πράγματα. Πλέον, οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να γίνει αυτό, υπάρχει υλικό και υπάρχουν και δυο εξαιρετικοί μουσικοί, με τους οποίους γράφουμε και το καινούργιο album. Ο Φώτης Βακουφστής στα τύμπανα και ο αδερφός μου, Φώτης Ντοβόλης στο μπάσο. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω και δύο ακόμη μουσικούς, οι οποίοι είναι μαζί μου όποτε χρειάζεται, τον Νίκο Καλύβα (Drums) και τον Δημήτρη Μαγκουφάκη (Bass).
Live Sakis Dovolis Trio:
[embed]https://youtu.be/z4VC4CBndYc[/embed]
Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το 1ο σου single με τίτλο “Hope”. Εσύ τι ελπίζεις για το μέλλον; Τόσο ως μουσικός, αλλά και ως Έλληνας...
Δεν μου αρέσει καθόλου να κάνω σχέδια για το μέλλον. Τουλάχιστον για το μακρινό μέλλον. Αυτό που θέλω προς το παρόν, είναι να τελειώσει και να κυκλοφορήσει ο καινούργιος δίσκος. Ελπίζω ότι θα πάει καλά, θα υπάρξει ανταπόκριση από τον κόσμο και αυτό θα μου δώσει την ώθηση να πάω για τον επόμενο. Κοινωνικά πρέπει να πω πως έχω σταματήσει να ελπίζω για κάτι καλύτερο, όπως και οι περισσότεροι συνομήλικοι μου. Η κατάσταση στην χώρα μας, δεν φαίνεται να πάει προς το καλύτερο. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους σκέφτομαι και εγώ την μετανάστευση.
Έχεις δώσει αρκετές συναυλίες. Με την παραγωγή του νέου σου δίσκου στα σκαριά, υπάρχει χρόνος για live εμφανίσεις;
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει, αλλά επέλεξα φέτος το καλοκαίρι να γίνουν κάποιες εμφανίσεις επιλεκτικά. Πρέπει να αφοσιωθούμε στον δίσκο και από την νέα σεζόν θα συνεχίσουμε τα live κανονικά.
Παράθεσέ μιας στροφή από το αγαπημένο σου μπλουζ κομμάτι...
“Hey everybody, let’s have some fun, you only live once, and when you’re dead you’re done, so, let the good times roll”
Σε ευχαριστούμε πολύ και ευχόμαστε καλή επιτυχία στα επόμενα βήματά σου!
Και εγώ σας ευχαριστώ! Καλή συνέχεια και σε εσάς!
Ακούστε εδώ το promo:
[embed]https://youtu.be/m4qXtOPFIXM[/embed]
--- Γράφει η Αννίτα Φασιανού για το www.stasinews.gr ---
Το παλιό και παραδοσιακό έρχεται να δοξαστεί ξανά, με έντονο το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο, άρρηκτα συνδεδεμένο με τη συναισθηματική φαντασία που ρέει στις μελωδίες που βγαίνουν από το «κέντημα» της ηλεκτρικής κιθάρας. Ο νους μας οδηγείται σε νέα μονοπάτια, «ηλεκτρικά» φορτισμένα. Μετατρέποντας τη μπλουζ από μελωδία και στίχο, σε κάτι άλλο πιο δυναμικό. Ένα ποτάμι ζωής που αγγίζει την ψυχή, καθώς ξεδιπλώνονται οι ιστορίες των πρώην σκλάβων. Ένα ταξίδι που ξεκινά από τον αμερικανικό Νότο και καταλήγει στα γκέτο του αμερικανικού Βορρά, στα βάθη της νέγρικης ψυχής. Τα τραγούδια αυτά ήταν ο πόνος τους. Τα βάσανα τους, τα οποία προσπαθούσαν να σκορπίσουν (ή και να ξορκίσουν) στον αέρα μέσα από τη μουσική. Ήχοι που μας φέρνουν στο μυαλό εικόνες από το Δέλτα του Μισισιπή, το Μέμφις του Τενεσί, τη Βιρτζίνια, το Τέξας, το Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, το Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο, τη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνας και τόσα άλλα…
Έχουμε κι εμείς άλλον έναν εκπρόσωπο αυτού του τόσο μοναδικού και διαχρονικού είδους, που τόσοι πολλοί έχουν αγαπήσει. Το όνομα αυτού; Σάκης Ντοβόλης. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοζάνη το 1988. Αν και δεν έχει καν τριανταρίσει, χτίζει σιγά σιγά κάτι σπουδαίο για τα δεδομένα της μπλουζ στην Ελλάδα. Αριστούχος απόφοιτος του Ωδείου Δημητρίου Δημόπουλου της Κοζάνης, λάτρης της ηλεκτρικής κιθάρας, συνθέτης και ερμηνευτής. Φοίτησε στο τμήμα λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής του ΤΕΙ Άρτας. Το 2012, κέρδισε το 1ο βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό Blues κιθάρας στην Αθήνα. Έχει καταφέρει να διαμορφώσει ένα ξεχωριστό ύφος στο παίξιμο, έχοντας χαρακτηριστεί μάλιστα ως ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες κιθαρίστες των Blues.
Έχει δώσει συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό με απόλυτη επιτυχία. Αυτό τον καιρό ετοιμάζει πυρετωδώς το 1ο του προσωπικό album, με τίτλο “Introduction”, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στον Σεπτέμβρη. Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το 1ο του single με τίτλο “Hope”. To 2012, μια αμιγώς Ελληνική εταιρεία κατασκευής ηλεκτρικής κιθάρας, η Olympus Custom Guitars, κατασκεύασε μια ηλεκτρική κιθάρα αυστηρώς στα μέτρα του Σάκη, πράγμα το οποίο αποτέλεσε και το 1ο endorsement του Έλληνα κιθαρίστα.
Το Sτάση News εξασφάλισε μία αποκλειστική συνέντευξη με αφορμή την κυκλοφορία του promo του… Απολαύστε τις απαντήσεις που έδωσε στην Αννίτα Φασιανού:
Ποια είναι η Sτάση ζωής σου;
“It’s all about Rock n Roll”. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα!
Περιέγραψέ μας με τρεις λέξεις τη σχέση σου με την κιθάρα...
Αγάπη, αφοσίωση, εξάρτηση!!
Πως ξεκίνησε αυτή η αγάπη για τη μουσική και γιατί επέλεξες αυτό το όχι τόσο γνωστό είδος για τα ελληνικά δεδομένα;
Θεωρώ τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό, διότι μεγάλωσα με μια οικογένεια η οποία είχε πάντα καλή σχέση με τη μουσική και τη θεωρούσε απαραίτητο εφόδιο για τα παιδιά της. Σε αυτό βοήθησε βέβαια κυρίως ο πατέρας μου, ο οποίος είναι τραγουδιστής, και φαντάζομαι ότι από αυτόν κόλλησα αρχικά το “μικρόβιο”. Η πρώτη μου κιθάρα, υπήρχε στο σπίτι από την μέρα που γεννήθηκα, και θυμάμαι ότι ανέκαθεν είχα μια τάση να την πειράζω! Τώρα, όσο για το είδος, η αλήθεια είναι ότι δεν το επέλεξα ακριβώς. Ήταν μια σειρά γεγονότων που μπορεί να θεωρηθεί σύμπτωση, αλλά εμένα μου άλλαξε την ζωή. Θυμάμαι ότι πίεζα, ασφυκτικά θα έλεγα, τον τότε δάσκαλο μου στην κιθάρα, να μου δώσει ένα CD από αυτά που άκουγε εκείνος, μιας και εγώ εκείνη την περίοδο, ήμουν σε ένα στάδιο συνεχούς αναζήτησης. Μια μέρα λοιπόν, όλως τυχαίως, είχε μαζί του ένα album του Stevie Ray Vaughan, το “In Step” και μου το έδωσε. Από την στιγμή που είδα το εξώφυλλο, χωρίς να ακούσω ακόμη τίποτα, ήμουν σίγουρος πως αυτό θα κάνω σε όλη μου την ζωή! The rest is history!
Αν μπορούσες να ζήσεις στη χρυσή εποχή των μπλουζ στον μακρινό Μισισιπή ή στο Τέξας, με ποιον θρύλο θα ήθελες να μοιραστείς τη σκηνή;
Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση! Είναι πάρα πολλοί που μου έρχονται στο μυαλό και νιώθω ότι θα αδικήσω κάποιους αν πω μόνο έναν. Αλλά αν πρέπει να διαλέξω, αυτός με τον οποίο θα ήθελα να βρεθώ, είναι ο Stevie Ray Vaughan.
[caption id="" align="alignleft" width="216"]
Stevie Ray Vaughan[/caption]
Έχεις συνεργαστεί με ονόματα όπως είναι οι Ηλίας Ζάικος και Νίκος Ντουνούσης , αλλά και με τον θρύλο της Blues… Louisiana Red. Εντυπώσεις;
Ο Ηλίας και ο Νίκος είναι για μένα οι “Greek Guitar Heroes” μου. Έτσι συνηθίζω να τους αποκαλώ και έτσι τους νιώθω. Και παρ’ όλο που πλέον έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από τη γνωριμία μας, μέσα στα οποία, έχουμε βρεθεί μαζί on stage πολλές φορές, ακόμη νιώθω το ίδιο δέος κάθε φορά που παίζουμε παρέα. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω να φύγει ποτέ αυτό το συναίσθημα. Χάρη λοιπόν στον Ηλία, είχα και εγώ την χαρά να πάρω μια γεύση από τον αληθινό κόσμο των Blues, από το Real Thing (!!). Αυτό έγινε όταν βρέθηκα επί σκηνής, με τον αείμνηστο Louisiana Red. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τα συναισθήματα που είχα τότε. Να σου πω την αλήθεια, έπρεπε να περάσουν κάποιες μέρες για να συνειδητοποιήσω τι έγινε. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι θα τον ευχαριστώ για πάντα, που με άφησε να παίξω μαζί του εκείνο το βράδυ, και παρ’ όλο που τον έζησα τόσο λίγο, μπορώ να πω ότι μου λείπει πολύ.
Πες μας λίγα λόγια για το “Blues Meeting” και το πως γεννήθηκε αυτή η ιδέα...
Το meeting αυτό έγινε στην Κοζάνη, το 2012 και ήταν κάτι που ήθελα να το κάνω από καιρό. Ο βασικός λόγος για τον οποίο το έκανα, ήταν για να γνωστοποιήσω αν θέλεις, στο κοινό της Κοζάνης, αυτό το υπέροχο είδος μουσικής που ακούει στο όνομα Blues, μιας και έβλεπα ότι μέχρι τότε, είχαμε ένα πρόβλημα σε αυτόν τον τομέα. Θεωρώ ότι υπήρξε θετικό αποτέλεσμα και θα προσπαθήσω να το ξανακάνω σύντομα.
"The Bluesbone Band" και "Sakis Dovolis Trio". Τώρα παίζεις Solo, θα έλεγες ότι είσαι σε φάση αναζήτησης;
Είμαι σε φάση αναζήτησης συνεχώς μπορώ να πω. Με τους BluesBone, ήμασταν μαζί σχεδόν 5 χρόνια και στην ουσία με αυτό το group μπήκα στον χώρο. Περάσαμε πολλά με αυτά τα παιδιά που έπαιζαν στο group και σίγουρα θα το θυμάμαι με ευχαρίστηση. Στην συνέχεια, λόγω αυτής της αναζήτησης, έφτιαξα το trio, με το οποίο είχα την ευκαιρία να παίξω και δικά μου πράγματα. Πλέον, οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να γίνει αυτό, υπάρχει υλικό και υπάρχουν και δυο εξαιρετικοί μουσικοί, με τους οποίους γράφουμε και το καινούργιο album. Ο Φώτης Βακουφστής στα τύμπανα και ο αδερφός μου, Φώτης Ντοβόλης στο μπάσο. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω και δύο ακόμη μουσικούς, οι οποίοι είναι μαζί μου όποτε χρειάζεται, τον Νίκο Καλύβα (Drums) και τον Δημήτρη Μαγκουφάκη (Bass).
Live Sakis Dovolis Trio:
[embed]https://youtu.be/z4VC4CBndYc[/embed]
Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το 1ο σου single με τίτλο “Hope”. Εσύ τι ελπίζεις για το μέλλον; Τόσο ως μουσικός, αλλά και ως Έλληνας...
Δεν μου αρέσει καθόλου να κάνω σχέδια για το μέλλον. Τουλάχιστον για το μακρινό μέλλον. Αυτό που θέλω προς το παρόν, είναι να τελειώσει και να κυκλοφορήσει ο καινούργιος δίσκος. Ελπίζω ότι θα πάει καλά, θα υπάρξει ανταπόκριση από τον κόσμο και αυτό θα μου δώσει την ώθηση να πάω για τον επόμενο. Κοινωνικά πρέπει να πω πως έχω σταματήσει να ελπίζω για κάτι καλύτερο, όπως και οι περισσότεροι συνομήλικοι μου. Η κατάσταση στην χώρα μας, δεν φαίνεται να πάει προς το καλύτερο. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους σκέφτομαι και εγώ την μετανάστευση.
Έχεις δώσει αρκετές συναυλίες. Με την παραγωγή του νέου σου δίσκου στα σκαριά, υπάρχει χρόνος για live εμφανίσεις;
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει, αλλά επέλεξα φέτος το καλοκαίρι να γίνουν κάποιες εμφανίσεις επιλεκτικά. Πρέπει να αφοσιωθούμε στον δίσκο και από την νέα σεζόν θα συνεχίσουμε τα live κανονικά.
Παράθεσέ μιας στροφή από το αγαπημένο σου μπλουζ κομμάτι...
“Hey everybody, let’s have some fun, you only live once, and when you’re dead you’re done, so, let the good times roll”
Σε ευχαριστούμε πολύ και ευχόμαστε καλή επιτυχία στα επόμενα βήματά σου!
Και εγώ σας ευχαριστώ! Καλή συνέχεια και σε εσάς!
Ακούστε εδώ το promo:
[embed]https://youtu.be/m4qXtOPFIXM[/embed]
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου